مردی از اهالی ماه آبان

نه اینکه در نوشتن وبلاگ خیلی تازه وارد باشم. اما واقعیت این هست که به هرحال انسان از سایر دوستان وبلاگنویش نوع نوشتن را می آموزد و همین احساس غبطه خوردن است که انسان را به سوی تعالی و رشد خود پرورش میدهد. بنده چون با فضای وبلاگنویسی البته زباد تجربه ندارم فهمیدم چند نکته وجود دارد و باید آنها را رعایت کنم:
1. کوتا بنویسم
2. اشتباه تایپی نداشته باشد (دیگر با گوشی تایپ نمیکنم)
3. وبلاگنویسی با نوشتن مقاله متفاوت است XD
البته همه اینها برداشت بنده است. امیددارم که "وصال" قبلی و "مردی از اهالی آبان" کنونی را ترک نکنید. از همراهی یکایکتان بی نهایت سپاسگزارم.
آدرس وبلاگ همین است لذا دیگر به پیام خصوصی که در این باره برایتان ارسال کردم ترتیب اثر ندهید.
التماس دعا در این روز مبارک از همه شما بزرگوران.

اینکه من وبلاگ داشتم و دارم و خواهم داشت سوال نکنید. چه ضرورتی دارد که من بخواهم درباره این موارد صحبت کنم. اصلا پیش از این وبلاگی داشتم یا نه چه فرقی میکند. آنهم در جهانی که انسان افکارش، اعتقاداتش در هر ثانیه از زندگی به هرچیزی و ناچیزی دگرگون میشود. لیکن خوشحالم که اولین مطلب وبلاگم مصداف شده است با مرد روزهای سخت پس از نبی خدا، حضرت علی علیه السلام. اولین امام اُمت تشیع که پس از وفات پیامبر حقش را ضایع کردند و با ناجوانمردی برای به دست آوردن قدرت فانی این دنیا ایشان را خانه نشین نمودند.

سرانجام چیزی که به رسم این هستی باقی ماند، استواری حقیقت بود که به این واسطه نام ایشان هم اکنون بر سر زبان های مردم شیعه راستین جاری است و یاد و خاطرشان در قلب مرد و زن مومن تشیع در اقساط نقاط جهان زنده است و راه ایشان کماکان توسط شیعیان عالم پیموده میشود. بنابراین ولادت حضرت علی علیه السلام را به مردان اهل دل، اهل معرفت، شجاعت و پایبند به رسم پهلوانی مولایمان در دنیای کنونی که بسیاری اعتقاد خود را به جهان آخرت سست نموده اند، لیکن آن اهل دلان و اهل معرفت کماکان در رکاب حضرت حق، مولا علی علیه السلام قدم میگذارند، تبریک میگویم. ورزتان مبرک ای مردان اهل خدا ان شاءالله